Sjamanistische dood - nawerking

Eerlijk gezegd voelde ik me na het ritueel een piepklein beetje teleurgesteld. Anderen hadden dit gezien of dat begrepen. Gelukkig dacht ik toen al: wacht maar even.
Ik wenste dingen los te laten om in mijn kracht te komen staan. Daarbij dacht ik met name aan mijn werk - mijn overtuigingen, mijn hoofd - en als ik dat nu nog zeg 'in mijn kracht te komen staan', dan bal ik daar mijn vuisten bij en maak daar een beweging bij. Maar ik kreeg iets heel anders, iets veel mooiers. Dat waar vanuit ik naar mijzelf keek was zacht, een zacht licht. En na het ritueel voelde ik me zacht en licht en warm.
Toen ik naar buiten liep dacht ik eraan dat er de afgelopen dagen steeds een wolf bij me was. Ik had het gevoel dat het ritueel al aan het vooruit werken was. Ineens schoot nu door me heen dat ik een paar dagen ervoor opnieuw een verhaal had verteld over een wolf. Het is een verhaal dat anderen steeds raakt, maar mijzelf ook. Als verhalenverteller verdiep ik mij in de personages. Maar ineens besefte ik dat ik niet genoeg had stil gestaan bij de wolf. En dit is het geschenk van de wolf, ook aan mij, dat zo mooi past bij wat ik tijdens het ritueel ervaarde: 'om in en achter de dingen te kunnen zien en al wat leeft op waarde te kunnen beoordelen.'
In de auto op weg naar huis voelde en begreep ik pas dat mijn kracht in mijn zachtheid schuilt, in mijn hart. Niks kracht met een gebalde vuist dus. Ik hoef niet meer te strijden!
Zo mooi.
Ik voel me nog steeds zacht en rustig en zonder stress. Oh, mijn emoties zijn niet weg. De avond na het ritueel had ik weer een aanvaring met zijn stiefdochter, dat me heel zeer deed. Maar misschien was dit ook wel nodig, om nu van een afstandje te kunnen kijken wat er gebeurt en naar de diepere behoeften van het kind te kunnen kijken. Het gaat nu in ieder geval een stuk beter in huis en ik hoop voor ons allen dat dat zo blijft. Ik kan de dingen ook beter bij mijn partner - haar vader - laten. Dat is niet makkelijk voor hem, maar zijn onrust daarover brengt mij niet uit mijn evenwicht.
Op werkgebied merk ik ook verandering. In een vergadering twee dagen na het ritueel zat ik er heel anders bij. Ineens niet meer bang voor de mannen die het allemaal succesvol zijn en wel weten. Ik deed gewoon volwaardig mee. En ik gaf zaterdag een workshop, die moeiteloos fantastisch liep. Ik had niet eens last van de twee erg drukke dames in het groepje. Ik heb op dit moment niet veel werk en daar mag best verandering in komen. Maar ik ben niet stresserig aan het zoeken nu. Ik trek de juiste dingen wel naar mij toe, als ik nog even geduld heb. Ondertussen zit ik niet stil en heb eindelijk de tijd en vooral de rust om me weer in dingen te verdiepen.
Dus al met al - natuurlijk kreeg ik wat ik vroeg maar in een heel andere vorm. Zachtheid en rust, ik noem het 'rustige zekerheid'. Dit is precies het gevoel waar ik altijd naar heb verlangd. En ik heb voor het eerst het gevoel echt bij mezelf te zijn.
Dank je wel!

Volgende keer ben ik er graag weer bij voor level 2. Maar ik heb geduld. Ben nu nog aan het verankeren wat er is gebeurd.
IL (naam bekend bij Institute of Siberian Shamanism)