Eigentijds Festival

Op zondag de laatste dag van Eigentijds 2010 bezoek ik twee workshops van Altaiskaya Byelka, haar bondgenoten en assistenten.
s'Ochtends neem ik deel aan de workshop thuiskomen, zijn, en blijven.
Bij binnenkomst in de tent is daar al een gevoel van thuiskomen. De versieringen en attributen geven een vertrouwd gevoel, de ruimte ademt warmte en rust. Best knap als je je bedenkt dat er meerdere workshops op een dag worden gegeven veelal vlak achter elkaar aan, met veel mensen die komen en gaan tussen de bedrijven door.
Na een korte inleiding over hoe wij als mensen in ons jachtige bestaan soms het contact met de bron, of het oergevoel verliezen, vraagt Petra (Altaiskaya Byelka) ons een onderwerp te kiezen wat ons dwarszit of waar we keer op keer moeite mee hebben.
We bedekken ons onder een zelf meegebracht kleedje, zodat iedereen in zijn of haar eigen tentje een geborgen plekje creëert. Ik kies ervoor jaloezie uit te nodigen om bij mij plaats te nemen onder mijn doek. Nee, jaloezie stapt naar voren voor het verkrijgen van enig begrip van mijn kant. In het begin ben ik nog wat bevreesd over vervelende beelden van moeilijke momenten, maar gaandeweg het ritueel valt de angst van me af. Ik zit nu echt volledig in mijn tentje, en weet eigenlijk niet eens meer of er begeleidend gesproken word of dat de sjamanentrommels klinken. Er verschijnt een kleine jongen van een jaar of zeven die me niet aan iemand in het bijzonder doet denken. Ik vraag de jongen of we misschien vrienden kunnen zijn, en even later zit ik met een nog jonger schepseltje in mn armen te wiegen en verblijd ik mij over het fijne contact wat we met elkaar maken. Dit is zoveel beter dan gevoelens wegstoppen of er boos van worden, als ik me besef dat het jongetje symbool staat voor mijn af en toe opkomende jaloersigheid. Ik bedenk me dat het gewoon een onderdeel is van mijn persoonlijkheid, waar ik beter mee kan communiceren dan dat ik het wil ontkennen.
In de dagen na dit ritueel merk ik reeds enig verschil in mijn hoofd. Waar ik normaalgesproken jaloerse gedachten probeer weg te rationaliseren, wat soms uitputtend is, merk ik dat er een vriendelijkheid of erkenning is ontstaan waarmee ik meer ruimte krijg om een ander iets te gunnen. Ik hoop dat dit zo blijft.
Bedankt Petra en assistenten.

s'Middags neem ik deel aan de laatste workshop van het weekend, integreren van festivalervaringen. We werken nu in paren, en het doet me deugd als mijn vriendin toestemt in mijn vraag om dit samen te doen. Liggend op een deken bedekt ze mij met enkele stenen en ik geloof wat brokjes koraal. In de vier windrichtingen denkend worden de aardse krachten aangeroepen, en de als krachtdier de Gier. Hoe en wat weet ik niet meer precies want al gauw glijd ik weg in een bad van rust, begeleid door de trommels van Petra en haar helpers die in een cirkel om de groep heen staan als zijn het wachters die toezien op veiligheid en rust. Ik laat me enkel storen door wat gedachten die weinig met het ritueel van doen hebben maar het geeft niet. Wat overheerst is het fijne gevoel van overgave aan mijn vriendin en het vertrouwen in haar handelingen. Met een ganzeveer worden de goede bedoelingen over mijn lichaam en geest verspreid. Als we aan het einde zijn beland, krijgen we even de tijd om de ervaring met elkaar uit te wisselen en weer terug te komen op de plek waar we ons bevinden. Mn vriendin kruipt wat dichterbij en samen genieten we nog even na.
Dan draaien de rollen om, en is het mijn beurt om de stenen op mn partner haar lichaam te rangschikken. Ze is ervaren met rituelen van Petra (Altaiskaya Byelka) want al langer bij de sjamanca in de leer. Ze heeft even de neiging mij te corrigeren maar gelukkig laat ze dit snel varen, en op dezelfde manier bewandelen we de vier windrichtingen en vragen we om kracht voor degene die voor ons ligt. Op het eind als we bij de wind zijn aanbeland, besluit ik zachtjes over het lichaam van mn vriendin te blazen. Ze ervaart dit als zeer prettig, en ik ben blij de ruimte te krijgen tot deze improvisatie. Dan zit ook deze sessie erop, en langzaam komen de liggende personen overeind, soms een beetje verdwaasd met de ogen knipperend. Je maakt letterlijk een reis en de overgang naar het hier en nu dient rustig te verlopen.
Ik heb de workshops ervaren als zeer prettig en werkzaam. Petra is een goedgehumeurde Sjamanca die met enige humor de rituelen gestalte geeft, maar serieus is wanneer het gaat om het aanroepen van oerkrachten en helpers in de vorm van dieren.
Ik dank Petra en de assistenten van Institute of Siberian Shamanism, en alle deelnemers voor de getoonde inzet.
Samuel