Ritueel Sjamanistische Dood (niveau 1)

Ritueel sjamanistische dood (niveau 1)

Een groep van 9 mensen was deze avond bij elkaar gekomen in het centrum van gemeente Heerlen voor een mysterieus ritueel. We begonnen met een dans van de 7 niveaus om onze energie omhoog te brengen. Ik merkte dat ik er moeilijk in kwam, was in mijn hoofd te zeer bezig of ik wel aan alles had gedacht en hoopte dat de mensen het een bijzondere avond zou vinden. Na deze dans vertelde de sjamanca van het Instituut voor Siberisch sjamanisme over het ritueel wat deze avond zou plaatsvinden, terwijl de siberische sjamaan zich klaarmaakte om ons te begeleiden door het ritueel. De sjamanca legde uit dat er 7 niveaus van sjamanistische dood zijn en dat deze 7 niveaus nu te ondergaan zijn in Nederland. Dit ritueel van vanavond is het eerste niveau waarbij we op energetisch niveau worden opgegeten door dieren. Hierdoor zal ons fysieke lichaam zich vernieuwen en ontdoen we ons van oude blokkades. Na een korte pauze waarin iedereen vertelde waar hij of zij mee bezig was op spiritueel gebied kwam de Siberische sjamaan terug de ruimte in om ons te begeleiden in het ritueel. We maakten een cirkel en hebben gebeden tot de geesten van Siberië, de geesten van de plek van vanavond en tot het universum (God). De Siberische sjamaan legde uit dat we op weg gingen naar ons doel in het leven en met ons fysieke lichaam begonnen we door de ruimte te lopen. Ik zag hoe mensen langs de weg mij stonden uit te zwaaien. Ik droeg een speer in mijn hand en had een koker met pijlen en een boog op mijn rug. Verder had ik een buidel aan mijn riem waarin voorwerpen zaten die belangrijk waren (?) en had ik een wandelstok met vreemde symbolen erop gegraveerd. Naarmate de weg vorderde begon ik sneller te lopen en rechte mijn rug. Ik voelde me zelfverzekerd, een krijger. De siberische sjamaan vertelde dat we nu bij het eerste obstakel op ons pad kwamen, een moeras. We moesten ons hierdoor heen worstelen. Ik bond de speer op mijn rug en stak de wandelstok door mijn riem, en zette de eerste stap in het drassige moeras. Ik voelde hoe het mijn voet opslokte, ik dacht niet te lang na en tilde mijn been zo hoog mogelijk op om een nieuwe stap te zetten. Ik voelde hoe ik mijn kaken op elkaar zette en mij met een enorme wilskracht door het moeras heen sleepte. In de verte hoorde ik de trommel sneller en sneller het ritme aangegeven. Soms trok het moeras zo aan mijn benen, dat ik wilde opgeven en me wilde overgeven aan de donkere diepte. Eindelijk waren we uit het moeras. Ik klopte mijn schoenen uit en liep verder op het pad, richting mijn doel. Ik voelde me groter en groter worden, alsof ik meters groeide. Het tweede obstakel kwam eraan, een gebied dichtgegroeid met doornige struiken waar we door heen moesten zien te geraken. Ik maakte gebruik van mijn speer om de doornige struiken aan de kant te duwen die overal aan mijn kleren bleef vasthaken. Het leek wel alsof ik met de struiken aan het vechten was en de speer gebruikte als afweer. Ik voelde een enorme vastberadenheid in mij groeien dat niks mij kon tegenhouden, zeker niet een paar struiken met doornen. Na een tijdje lieten we de struiken achter ons en vervolgden onze weg, maar niet veel later werden we door de mist opgeslokt. Ik kon geen hand voor mijn ogen meer zien en ging dicht tegen de grond aanlopen en zette mijn voeten voor elkaar neer, gebruik makend van mijn wandelstok om te voelen wat ervoor mij op de weg was. De Siberische sjamaan spoorde ons aan om sneller te lopen, niet te voorzichtig te zijn. Meer aansporing had ik niet nodig en voelde hoe ik met de behendigheid van een kat mijn weg door de mist heen liep. De mist loste op en we liepen verder op onze weg. “Voor jullie zie je de plek waar je het ritueel zult ondergaan, maar eerst moet je er door het water naar toe zwemmen”, zei de sjamaan. Voor me zie ik een hoge berg met een besneeuwde top, Belucha. Ik maak een bundeltje van al mijn spullen en bind het op mijn hoofd. Ik loop het water in en voel de verkoeling over mijn lichaam glijden. Ik zwem rustig, genietend van het koele water. Naast mij zwemt een wolf, aan de overkant van het meer zit een zwarte panter. Hij grauwt en maakt duidelijk dat ik moet opschieten. Ik zwem sneller en klim uit het water.

De Siberische sjamaan verzoekt ons om opnieuw in een kring te gaan staan, met onze ogen gesloten en elkaars handen vast te pakken. We beginnen met een dynamische ademhaling om ons in een toestand van lichte trance te brengen, na een paar keer ademt de groep als een wezen. Vervolgens moeten we ons lichaam los bewegen en geluiden met onze keel maken, door deze geluiden roepen we de geesten. We herhalen dit enkele keren en ik voel hoe ik langzaam uit mijn lichaam glijd. Nu kunnen we gaan zitten met een deken over ons hoofd, we blijven klanken produceren en met ons lichaam bewegen. Ik maak geluiden die niet menselijk meer zijn en voel een dierlijke instinct in mij naar boven komen. Ik zie hoe er dieren naar mij toe bewegen, eerst onduidelijk maar al snel kan ik ze onderscheiden. Nu mogen we gaan liggen.

Een grote bruine beer begint mijn hoofd open te breken en mijn hersenen op te eten. Hij neemt er zijn tijd voor en likt zorgvuldig elk restje op.
Dan komt er een sneeuwuil en met zijn krachtige, gevederde poten trekt hij mijn ogen een voor een uit mijn ogenkassen en slikt ze in een beweging door. Een eenhoorn staat al klaar en met zijn hoorn maakt hij een groot gat in mijn borst en spietst mijn hart aan zijn hoorn en eet het smakelijk op. De wolf rukt mij ingewanden eruit, totdat er niks meer is dan een groot gapend gat. Twee hyena’s beginnen aan mijn armen en benen te trekken en met hun krachtige kaken breken ze de boten en slikken alles gulzig door. Er is niks meer van mij over.

Dan komt de beer terug en zet nieuwe, schone hersens in mijn hoofd. Van de sneeuwuil krijg ik 2 nieuwe ogen, ik kan nu zelfs van achteren zien. De eenhoorn brengt mij een nieuw hart die straalt met de 7 kleuren van de regenboog. Ik krijg nieuwe ingewanden van de wolf en de 2 hyena’s geven mijn nieuwe armen en benen. Verbaasd lig ik daar, mijn lichaam voelt onwennig.

De siberische sjamaan vraagt ons om onze ogen open te doen en ons nieuwe lichaam uit te strekken. Langzaam gaat iedereen weer recht zitten en beginnen we elkaar te feliciteren met ons nieuwe lichaam.

Ieder van ons verkeert in een gelukzalige toestand, we danken de Siberische sjamaan en de sjamanca van het Instituut voor siberisch sjamanisme. Het was een prachtig ritueel en iedereen had een voldaan gevoel.

Zaza