Sjamanistische dood level I juli 2010

Beste Petra,

Afgelopen woensdag heb ik de sjamanistisch dood level 1 gevolgd. Ik was met E.B. meegekomen.
Omdat zij mij wel eens een behandeling geeft en ik ervaar dat "het" wat met mij doet ben ik nieuwsgierig geraakt.
Tijdens het ritueel was ik erg onrustig. De warmte beheerste mijn gedachten, en, ik kon mij desondanks toch concentreren
en alles laten gebeuren.
Ik was onrustig en dacht bij mijzelf "schiet nu maar op dan heb ik het gehad". En, ik was ook onder de indruk.
Ik ben iemand van beide benen op de grond, no nonsens en positief kritisch.
Na afloop voelde ik dat ik niets meer wilde. Het was goed zo en ik wilde ook niet mee doen aan het kloppen op mijn rug.
De chocola was erg lekker. Daar had ik behoefte aan.
Op de terugweg in de auto was ik bijna agressief. Ik kon alles niet plaatsen, een boosheid nam de overhand.
E. was zo wijs om te zwijgen. Toen ik thuis kwam was ik zo moe dat ik letterlijk in slaap gestort ben.
De volgende dag was het vroeg op en weer naar het werk. Ik had ook niet de behoeft om "iets" te verwerken.
Toen ik naar buiten liep (ik woon naast het zuiderpark in Rotterdam) zag alles er anders uit en rook alles anders.
Ik de Metro zag iedereen er anders uit. Ik zag dingen die ik nog nooit gezien had. Op mijn werk was ook alles anders.
Alsof ik door andere ogen keek. Binnen in mij is een oase van rust en ook positieve onrust. Ik kan het eigenlijk niet omschrijven.
Ik met mijn positief kritische blik ervaar ineens dat ik anders ben. Ik ben nieuw. Alles is nieuw. Wat gebeurt er??
Het geeft mij rust en voldoening. Ik kijk op een andere manier naar mensen. Ik weet niet hoe dat komt.
Ik dacht dat ik dat al deed omdat ik vele cursussen Geweldloze Communicatie heb gevolgd en daar wel 75 workshops in heb
gegeven.
Alleen, dit, heb ik nog nooit meegemaakt. Eigenlijk wilde ik de avond daarop level 2 wel volgen omdat ik geraakt ben door
wat er in mij is gebeurd.
Ik let er niet bewust op, het gebeurd gewoon. En, dat is een bijzonder nog niet onder woorden te brengen gevoel.

Tijdens het ritueel, kwam er iemand, met de trommel bij mijn hartstreek. Ik heb regelmatig last van hartritmestoornissen
(atrium fibrillatie) waardoor ik zo nu en dan wordt afgevoerd naar het ziekenhuis, en wat er dan gebeurd word ik niet vrolijk van.
Ik was bang, en, liet het ook toe. Ik had het idee dat mijn hart er uit trilde.
Na die tijd heeft mijn hart, in plaats van elke dag toch wel 10 keer van slag te raken, in drie dagen nog maar 1 keer een niet
noemenswaardig roffeltje geslagen. Misschien als afscheid.

Beste Petra, ik wilde jou dit verhaal niet onthouden. Temeer omdat jij het verhaal vertelde over de man die niets gevoeld had en
toch weer naar level 2 kwam. Ik wil je bedanken dat jij, in contact met de spirits, voor mensen zoveel betekenis hebt.

Ik verheug mij op level 2.

Een hartelijk groeten,

Een deelneemster